شب سردی است ومن افسرده

راه دوری است و پایی خسته .

تیرگی هست و چراغی مرده .

میکنم,تنها,ازجاده عبور :

دور ماندند ز من ادم ها .

سایه ای از سر دیوار گذشت ،

غمی افزود مرا بر غم ها .

فکر تاریکی و این ویرانی

بی خبر امد تا با دل من

قصه ها ساز کند پنهانی

نیست رنگی که بگوید با من

اندکی صبر,سحر نزدیک است .

هر دم این بانگ بر ارم از دل :

وای,این شب چه قدر تاریک است !

خنده ای کو که به دل انگیزم ؟

قطره ای کو که به دریا ریزم ؟

صخره ای کو که بدان اویزم ؟

مثل این است که شب نمناک است .

دیگران را هم غم هست به دل ،

غم من لیک,غمی غمناک است ......